Usled velikog značaja lokalne samouprave u XVIII veku kada je predstavljala korak ka oslobođenju od turske vlasti, tradicija postojanja lokalne samouprave je veoma snažna u Srbiji. Od tada do danas postojali su različiti oblici i stepeni lokalne samouprave kao što su sela, knežine, nahije, serdarstva, srezovi.
Zakon o opštinama iz 1939. godine je prvi put uredio oblast lokalne samouprave, utvrdio opštinske organe i njihove nadležnosti. Beograd je postao prestonica Kneževine Srbije 1841. godine. U različitim periodima, odlukama centralnih vlasti, nadležnosti lokalne samouprave su povećavane ili smanjivane.
Danas je Beogradu kao glavnom gradu posvećen poseban zakon – Zakon o glavnom gradu, koji utvrđuje organe grada i njihove nadležnosti. Organi grada Beograda su Skupština, gradonačelnik, Gradsko veće i Gradska uprava. A nadležnosti koje su zakonom prenete na organe grada brojne su u oblastima kulture, sporta, komunalnih usluga i zaštite okoline, saobraćaja i transporta. Takođe, prenet je i deo poslova u oblastima obrazovanja, zdravstvene zaštite, socijalnih usluga, stanovanja i ekonomskih usluga.
Skupština grada je najviši organ grada koji vrši osnovne funkcije lokalne vlasti. Nju čine odbornici, koje biraju građani na neposrednim izborima, opštim pravom glasa i tajnim glasanjem, u cilju upravljanja javnim poslovima od neposrednog, zajedničkog i opšteg interesa za lokalno stanovništvo. Odbornici su izabrani putem izbornih lista koje formiraju političke stranke, koalicije ili grupe građana, a biraju se na četiri godine.
Skupština grada Beograda donosi Statut grada Beograda, donosi budžet i završni račun, program razvoja grada, prostorne i urbanističke planove, osniva organe, službe, javna preduzeća, ustanove i organizacije utvđene Statutom grada i vrši nadzor nad njima, bira i razrešava predsednika Skupštine i donosi akt o javnom zaduživanju grada. Radi efikasnijeg i ekonomičnijeg obavljanja određenih nadležnosti grada Beograda, Statutom grada Beograda obrazuju se gradske opštine.
Pored toga, odbornici su ti koji biraju i iz čijih redova se biraju nosioci izvršne vlasti. Tajnim glasanjem, većinom od ukupnog broja odbornika, na period od četiri godine, Skupština bira gradonačelnika, zamenika gradonačelnika i članove Gradskog veća. Kandidate za članove veća predlaže kandidat za gradonačelnika. Kada odlučuje o izboru gradonačelnika, Skupština grada istovremeno odlučuje o izboru zamenika gradonačelnika i članova Gradskog veća.
Gradonačelnik po Zakonu o glavnom gradu predstavlja i zastupa grad, izvršava i stara se o izvršavanju odluka i drugih akata Skupštine grada, stara se o izvršenju budžeta, usmerava i uređuje rad Gradske uprave, donosi pojedinačne akte za koje je ovlašćen zakonom, Statutom ili odlukom skupštine.
Osim gradonačelnika, postoji i kolektivni izvršni organ – Gradsko veće, koje predlaže Statut, budžet i druge akte i odluke koje donosi Skupština, vrši nadzor nad radom Gradske uprave, poništava akte Gradske uprave koji nisu u saglasnosti sa zakonom i Statutom, stara se o izvršavanju poverenih nadležnosti iz okvira prava i dužnosti Republike, postavlja i razrešava načelnika Gradske uprave. Gradonačelnik je predsednik Gradskog veća a zamenik gradonačelnika je član veća po funkciji.
Tako izabrani, oni su naši predstavnici koji donose mnoštvo odluka koje utiču na našu svakodnevicu. Od njihovih odluka zavisi koliki će biti broj dostupnih mesta u vrtiću, gde će se nalaziti parking, kuda će i koliko često ići gradski prevoz, kolika će biti cena namirnica, sta će se prikazivati na televiziji, kakav će biti kvalitet vazduha i vode.
Mi biramo ko odlučuje!